انبه میوه‌ای است با طبع گرم و خشک، نارس آن سرد و خشک می‌باشد.
بخاطر وجود تانن در پوست انبه برای معالجة اسهال مفید است. طریقة مصرف : یک قاشق چای‌خوری کوبیدة پوست انبه دو مرتبه در روز.
انبه مقوی جسم و روح و دستگاه گوارش است.
کلیه و مثانه را تقویت می‌کند. یک ساعت قبل از غذا یا بعنوان غذا میل شود.
رنگ چهره را باز می‌کند. مانند شماره 4 میل شود.
کسانی که مزاج گرم دارند افراط در خوردن آن نکنند.
از بین برندة بوی بد دهان است.
افراد سوداوی و بلغمی کمتر انبه بخورند چون تولید بلغم و سودا می‌کند.
خوردن انبه ضعف بینایی می‌آورد.
گوشت میوة انبه جریان خون را رونق می‌بخشد.
برای کاهش تب و سرماخوردگی از کمپرس و یا حمام برگ درخت انبه استفاده می‌شود.
گرد برگهای سوختة انبه ضدخونریزی می‌باشد.
جهت درمان دردهای رماتیسمی از دم کردة پوست ریشة آن به صورت حمام استفاده شود یا اینکه بصورت ضماد بگذارید.
مغز هستة آن برای سرماخوردگی و سرفه‌های سخت مفید است.
مغز هستة انبه جهت بواسیر خونی و قطع خونریزی رحم خارج از موقع قاعدگی به کار می‌رود.
میوة تازة ترش انبه صفرا را تشکیل می‌دهد و اشتهاآور است و باید گفت برای بلغمی‌ها و سودایی‌ها مضر است.
اگر شکوفة تازة آن را با شکر مخلوط کرده و هر روز بخورند از سرعت انزال جلوگیری می‌کند. میزان مصرف 40 گرم شکوفه تازة خشک کرده به علاوه 120 گرم شکر برای 14 روز.
مزمزه برگ و گل انبه باعث تقویت دندان و لثه می‌شود.
روغن انبه برای درازی و سیاهی مو و ریزش مو مفید است.
طرز تهیه روغن انبه : پوست خام انبه در آفتاب پرورده شده باشد و سپس با روغن زیتون مخلوط و عصارة آن گرفته شود و روغن را به مو بمالند.
انبه دفع کننده اخلاط است.
برای انواع سردرد مفید است. عصر و شب به عنوان شام میل شود.
انبه چاق کننده است همراه صبحانه میل شود.
افراط در خوردن انبه باعث سوء هاضمه و فاسد شدن خون می‌شود و بچه‌ها به امراض پوستی دچار می‌شوند.
پوست انبه قابض است.
شستشو با پوست انبه خارش مثل جرب را تسکین می‌دهد.
میوه نارس انبه برای بیماری‌های خونی به کار می‌رود.
برای تقویت معده می‌توان از مربا و ترشی انبه استفاده کرد.
گرد مغز هسته آن ضدکرم است.
میوه انبه عطش را تسکین می‌دهد.
میوه انبه مقوی نیروی جنسی می‌باشد.
انبه کبد را ضعیف می‌کند و بهتر است نیم ساعت بعد از خوردن آن شربت زرشک یا سکنجبین میل شود.
- ۹۴/۰۵/۰۴