دارچین
معرفی
درختچه دارچین درختی است کوچک، همیشه سبز، به ارتفاع ۵ تا ۷ متر که از تمام قسمت‌های آن بویی مطبوع استشمام می‌شود.گلهای آن در فاصله ماههای بهمن تا اوایل فروردین ظاهر می‌شود.برگ این درخت سبز سیر و دارای گلهایی به رنگ سفید است.دارچین بومی سری‌لانکا و جنوب هند است و پوست درختچه آن بعنوان ادویه بکار میرود.در قرون وسطی دارچین برای درمان سرفه، ورم مفاصل و گلودرد استفاده می‌شد.تحقیقات جدید نیز بر خواص و فواید پزشکی دارچین تاکید دارند.اسانس دارچین که تنها قسمت مهم دارچین است به مقدار یک درصد در پوست درخت مذکور وجود دارد و از تقطیر آن با آب نیز حاصل می‌شود.این اسانس در صورت تازه بودن به رنگ زرد روشن است، ولی به مرور زمان و به علت اکسیده شدن به رنگ های زرد طلایی و سپس قهوه‌ای مایل به قرمز درمی‌آید.دارچین اولین بار در سری‌لانکا یافت شد و بعد از آن، تمام دنیا این چاشنی را شناختند و برای طعم بهتر غذاها استفاده کردند.
خواص دارویی
۱-دارچین رمز جوانی است و مصرف روزانه آن انسان را سالم نگه می دارد
۲-دارچین برای زیاد شدن و تجدید نیروی جنسی نیز به کار می رود
۳-کلیه ها را گرم می کند
۴-ضعف کمر و پاها را از بین می برد و کم خونی را درمان می کند
۵-اثر آرام کنده و شاد کننده دارد
۶-اثر مهم دیگر دارچین پایین آوردن تب می باشد
۷-باعث افزایش کارآیی هورمون انسولین در بدن می شود و در نتیجه بدن نیاز کمتری به این هورمون برای کنترل قند خون پیدا می کند
۸-تقویت سیستم ایمنی بدن در مقابل بیماری هاست و حتی می توان گفت که اثری مشابه پنی سیلین و آنتی بیوتیک دارد
۹-به علت داشتن تانن در رفع اسهال ، ضعف عمومی بدن و انعقاد خون مصرف می شود
- ۹۴/۰۵/۱۳